اگر شجره‌ی جهاد با طرحی خردمندانه و روحیه‌ای دلیرانه آبیاری شود، میوه‌ی آن خلق یک حماسه است؛ چه ظاهرش پیروزی باشد چون بدر و چه در ظاهر شکست باشد چون کربلا. عرصه‌ی چنین جهادی به جنگ نظامی نیز محدود نیست. می‌توان از یک قرارداد استعماری نیز، حماسه‌ای همچون تحریم تنباکو را آفرید که نمونه‌ای از جهادی خردمندانه در اقتصاد بود و تا سال‌ها خاطر دشمنان را پریشان ساخت. هرچند امروز هدف جهاد ما بسی فراتر رفته است و دیگر در کاهش وابستگی به محصولات خارجی و قالب سلبی خلاصه نمی‌شود، تمایزی که می‌تواند جهاد اقتصادی امروز ملت ایران را به یک تجربه‌ی تاریخی نو و یک سرمشق تبدیل کند، وجه سازنده و ایجابی آن است؛ یعنی در این‌که نشان دهیم می‌توان با حصر اقتصادی نیز (نه تنها برپا ایستاد بلکه) به پیشرفت و عدالت نزدیک شد.

بر این اساس حماسه‌ی اقتصادی تأکیدی است برای به بار نشستن جهاد اقتصادی. مدیریت حماسه‌ی جدید اقتصادی بسیار پیچیده‌تر از نمونه‌های بسیطی چون تحریم تنباکو است. زیرا امروز جهاد باید در عملکرد «سیستم» تجلی یابد. این جهاد حداقل باید با دو رکن تکمیل گردد: رکن برنامه و رکن اخلاق؛ برنامه‌ی خردمندانه برای جهاد و روحیه و اخلاق متناسب با جهاد اقتصادی. هر یک از این دو رکن بدون دیگری ناقص است و اهالی نبرد غیر از امکانات جهاد نیازمند روحیه‌ی مؤمنانه و غیورانه و امید هستند. این‌گونه است که قرآن مجید تردید و بیم اقتصادی را از دل اهل ایمان می‌زداید و نوید می‌دهد که «وَإِنْ خِفْتُمْ عَیْلَةً فَسَوْفَ یُغْنِیکُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ إِن شَاءَ»؛ اگر از فشار اقتصادی ناشی از منع ورود مشرکان بیمناک هستید در آینده خداوند شما را از فضل خویش بی‌نیاز خواهد کرد. (بخشی از آیه‌ی 28 سوره‌ی توبه)

هر یک از دو رکن فوق نیازمند برپاکننده است:  
برپاکنندگان رکن نخست: سیاست‌گذارانی (در مجلس و دولت) که با خودباوری، برنامه‌ی خردمندانه‌ای برای مجاهدت اقتصادی در دستور کار بگذارند به نحوی که نتیجه‌ی آن بهبود ساختارهای اقتصاد ایران برای تسهیل حرکت گروه‌های مختلف جامعه در مسیر جهاد اقتصادی باشد، نه آن‌که راه برای نیروهای غیرمولد، هموار و برای نیروهای مولد، دشوار باشد.

برپادارندگان رکن دوم: مردمانی (اعم از تولیدکننده، سرمایه‌گذار، تاجر و مصرف‌کننده) که با بینش و انگیزه‌ی مجاهدت و روحیه‌ی جمعی دست به انتخاب‌های اقتصادی بزنند به نحوی که ثمره‌ی این تحول رفتارها، کمک به جبهه‌ی حق باشد.

به گزارش سرویس سیاسی جهان نیوز، بی تردید آمریکا، رژیم صهیونیستی و دیگر دشمنان جمهوری اسلامی ایران از ماه ها پیش منتظر ظهور نتایج تحریم های گسترده ضدایرانی در قالب یک "راهپیمایی سرد و بی روح" بودند؛ امروز اما ملت بصیر ایران باز هم حماسه آفرید و نشان داد که هرگز شرمنده شهدایی نخواهد شد که هم نان‌شان و هم جان‌شان را فدای انقلاب و ایران کرده اند.

تصاویر حضور میلیونی پایتخت نشینان را همه دیدند؛ گرم، پرشور و گسترده. از همان ساعات ابتدایی امواج اقیانوس ملت روانه خیابان های منتهی به میدان آزادی شد و بسیاری از خبرنگاران خارجی را از همان دقایق نخست شگفت زده کرد؛ خبرنگارانی که از کنار هم گذاشتن آن همه تحریم و مشکل با این حضور شورانگیز ناتوان بودند.

این خروش تهرانی ها، در ادامه بزرگ و بزرگتر شد، و شد آنچه شایسته ملت ایران است.
گزارش خبرنگاران جهان نیوز از بسیاری دیگر از مراکز استان ها حاکی از یک حضور طوفنده بود؛ از هرمزگان و بوشهر در جنوب گرفته تا گیلان و مازندران در شمال و از کرمانشاه در غرب تا خراسان در شرق.

ایران را باید وجب به وجب گشت تا نیازهای هر منطقه را شناخت و برای رفع آنها برنامه ریزی کرد. کاری که در حال حاضر گروه های جهادی در مورد مناطق محروم و کم برخوردار انجام می دهند و الحق و والانصاف نیز بسته به بضاعتشان به نحو احسن به نتیجه می رسانند.
به همین بهانه به سراغ حجت الاسلام مبین نظری ، عضو هیات امنای گروه نسیم وصال رفتیم تا نقطه نظرات ایشان را در مورد حرکت های جهادی و ضررورت ها و نیازها و پتانسیل هایشان جویا شویم:

شما نقطه عطف حرکت های جهادی و فعالیت در مناطق محروم را در چه چیزی می بینید؟
** حضور جهادگران طلبه و روحانی در مناطق محروم تاثیر بسزایی روی افکار اهالی منطقه و خود جهادگران دارد. این که جهادگران در 7 الی 10 روز با کمبود امکانات رفاهی بتوانند چنین خدمت رسانی خوبی برای ساکنین داشته باشند واقعا حایز اهمیت است. اعضای تیم جهادی به علت خدمت رسانی به مردم، کمبود امکانات منطقه را نادیده می گیرند و خودشان را با شرایط سخت وفق می دهند و با شرایط طوری کنار می آیند تا بتوانند اسباب خدمت رسانی به مردم را فراهم کنند. آنها به خودشان سخت می گیرند تا مردمی که یک عمر در سختی و محرومیت به سر می برند در آسودگی باشند و با سختی دادن به خودشان قصد دارند خدمتی در جهت رفاه مردم انجام دهند.

اقتصاد مقامتی نیاز به روحیه ی جهادی دارد و همین می تواند عامل ارتباط این دو بسته سیاستی باشد. متاسفاته از این واژه ها به قدری  استفاده ابزاری و شعاری شده است که نتوانستیم به حقیقت این بسته های سیاستی پی برده و فرصت اصلاح امور را از خود گرفته ایم.

واقعیت آن بود که سیاست های اقتصادی از قبل طراحی شده بود و چه مقام معظم رهبری ذکر می کردند و چه ذکر نمی کردند آنچه طراحی شده بود اجرا می شد فقط  با این تفاوت که از بیانات ارزش مند مقام معظم رهبری تنها در حد شعار اکتفا شد  و سیاست های مد نظر طراحی شده برچسب جهاد اقتصادی و رونق تولید داخلی و اقتصاد مقاومتی خورده است.

 اگر آن دو شعار به درستی بدان توجه می شد، اقتصاد مقاومتی (مقاومت و تحمل سختی توسط دولت برای مقابله با تحریم تولید کش از طریق حمایت از تولید) موضوعیت پیدا نمی کرد، این که امروز اقتصاد مقاومتی موضوعیت یافته است عدم تحقق جهاد اقتصادی و رونق تولید داخلی است.

بزرگترین علت این که صحبت های مقام معظم رهبری در حد شعار برای سیاست مداران باقی مانده است این است که منفعت دولت مردان  در اجرای بسته های سیاستی مطرح شده توسط مقام معظم رهبری، منطبق با گفته های ایشان  نیست. تا زمانی که در بدنه ی دولت از طریق واردات درآمدزایی می کند  و تا زمانی که دولت خود در قاچاق و دلالی و سفته بازی دست دارد نمی توان انتظاری جزء شعار و شعار و شعار داشت.

بزرگترین  کمک امروز به اقتصاد ایران این است که  اصلاحی درون دولت صورت گیرد. اصلاح دولت اولین قدم است، دومین قدم آن است که دولت سیاست هایی را در جامعه ایجاد کند که افراد تشویق به کار اقتصادی شوند و از فعالیت های دلالی و سفته بازی کناره بگیرند، این از بزرگترین هدایایی است که دولت محترم می تواند از خود باقی بگذارد. تا زمانی که دلالی و سفته بازی سود آورد باشد و تا زمانی که به تولید ظلم شده و تحقیر شود نمی توان انتظار داشت که بخش غیر رسمی رشد نکرده و انتظار افزایش تولید را داشته باشیم.