پارسال حقوق من و همسرم روی هم سه برابر حالا می ارزید و امروز با حساب و کتا ب های سر انگشتی، یک سوم سال پیش ارزش دارد. وقتی مسیر 250 تومانی پارسال را طی می کنم و به راننده 750 تومان می دهم و روی درهم می کشد این حساب و کتاب بخوبی دستم می آید.
خب وقتی همه کشور در حال اجرای اقتصاد مقاومتی است بد نیست من و آقای خانه و بچه ها هم به تعریف دیگری از اقتصاد روی بیاوریم.
فکر کردم برای این کار می توانیم خیلی از هزینه ها را پایین بیاوریم. هزینه مهد کودک، اجاره خانه، خورد و خوراک، پوشاک، برگزاری مهمانی ها و هدیه خریدن ها و... .
از همان اول فهرست شروع کردیم. یک جلسه مشورتی با خواهر شوهرها و عروس ها و مادران حاضر به همکاری در خانواده خودم و همسرم در یک مهمانی عصر کافی بود که فکر هایمان را یک کاسه کنیم. البته ناگفته نماند همسرم به من وکالت تام داد که صرفه جویی کنم. قرار شد خانم های خانه دار خانواده به ترتیب روزهای هفته متولی نگهداری بچه ها شوند و به ازای آن خانم های شاغل هم در روزهای دیگر هفته، عصر ها بچه های آنها را نگه دارند. به هرکس یک روز در هفته رسید. در عوض مادران شاغل باخیال راحت سر کار می روند و مادران خانه دار هم برخی شب ها بدون مزاحمت بچه ها با همسرشان یاد روزگاران نامزدی را بخیر می کنند. پول مهد کودک هم به جیب هایمان باز می گردد.