اگر چه بارها به این مسئله ذیل مطالبم اشاره کرده ام، ولی با توجه به وضعیت اقتصادی کشور و اهمیت موضوع دوباره به واکاوی آن می پردازم و آن بحث سودبانکی است. سودبانکی بر اساس تمام دنیا باید مساوی باشد به نرخ تورم به اضافه کارمزد بانکی؛ اگر نرخ سودبانکی بیش از نرخ تورم باشد موجب یک رانت بزرگ می شود، چرا که در چنین شرایطی بانک ها در پرداخت تسهیلات بسیار سختگیرانه عمل می کنند و این یعنی گرفتن تسهیلات با سود کمتر از تورم، یک درآمد رانتی تلقی می شود، که به نسبت ذی قدرت بودن، افراد از این رانت بیشتر کسب درآمد می کنند.

در کشور ما سالهاست که نرخ سود بانکی پایین تر از نرخ تورم تعیین می شود و همواره وام های کلان به امثال مه آفریدخسروی ها می رسد، اینچنین این تسهیلات به عنوان رانت موجب کسب درآمد برای اینچنین افرادی می شود و این افراد نیز برای کسب درآمد، نقدینگی های جمع آوری کرده از سیستم بانکی را به بخشهای مختلفی اعم از زمین و مسکن و خودرو و ارز و سکه می زنند و اینچنین موجب جهش های تورمی و به هم خوردن تعادل در بازارهای مختلف می گردند. در واقع بسیاری از کسانی که به دنبال تسهیلات می روند با این تسهیلات دنبال سوءاستفاده از این فاصله بین نرخ سودبانکی و نرخ تورم هستند و هر چه این فاصله بیشتر باشد رانت بیشتری در کشور ایجاد می شود. اکنون بیشتر طبقات مرفه ما همان کسانی هستند که بیشترین استفاده از این رانت را نموده اند و یک رابطه ی مستقیم بین این مرفه بودن و بهره مندی از تسهیلات بانکی وجود دارد.

منبع : سلمان علی ع